Οι παλαιότεροι ίσως θυμούνται το βιβλίο του βασιλιά του ελληνικού χρονογραφήματος -έτσι τουλάχιστον τον είχαν ονομάσει- Παύλου Παλαιολόγου "Αγάπη μου Κέρκυρα", ο οποίος είχε λατρέψει το νησί. 
Εκείνα τα χρόνια όμως σε μας, μια παρέα από ανύπαντρα παιδιά, που τρέχαμε από τόπο σε τόπο τα καλοκαίρια, όταν για πρώτη φορά επισκεφτήκαμε την Κέρκυρα, το νησί δε στάθηκε καθόλου αγαπητικό. 
Στο πρώτο ξενοδοχείο που μπήκαμε και ζητήσαμε δωμάτιο, η απάντηση του λακέ ήταν από περιφρονητική έως εξευτελιστική για κατοίκους αυτής της χώρας. 

Στις αναμνήσεις όλων των Ελλήνων, πιστών και μη, η Μεγάλη Εβδομάδα κατέχει μια ξέχωρη θέση στη μνήμη τους και στην καρδιά τους.

Εφτά μέρες θανάτου που αρχίζουν την Μ. Δευτέρα με το «Ιδού ο νυμφίος έρχεται» και συνεχίζονται την Μ. Τρίτη με την πόρνη που άλειψε με μύρο τα πόδια του Χριστού και το περιλάλητο τροπάριο της «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης γυνής» της μοναχής Κασσιανής.

Στην Πόλη με έφερε το παλίνδρομο κύμα της Ιστορίας, αγίνωτο ακόμη παιδί που ξέκοβε από την πατρίδα του την καταματωμένη απ' τους πολέμους εναντίον δύο αυτοκρατοριών και ενός τραγικού αλληλοσπαραγμού που τους ακολούθησε.

Βρέθηκα καλεσμένος στην Πόλη από την πιο μεγάλη εκθεσιακή μονάδα της Τουρκίας, την Tuyap, ένα γιγαντιαίο συγκρότημα 60.000 τετρ. μ. για πάσης φύσεως εκθέσεις με 500 μόνιμους υπάλληλους.

Ο κτηριακός εκθεσιακός χώρος του βιβλίου καταλαμβάνει έκταση 35.000 τετρ. μ. με μεγάλες αίθουσες για συνομιλίες και συνέδρια, με γραφεία, μπαρ, εστιατόρια και στο χώρο που δημιουργήθηκε η έκθεση του βιβλίου, που φέτος γιόρτασε τα 25 χρόνια της,συμμετείχαν  500 εκδοτικοί Οίκοι.

O νεοϊδρυθείς Σύνδεσμος Φοιτησάντων στο Γυμνάσιο Πωγωνιανής με πρόεδρο

τον Παντελή Τόμο, αντιπρόεδρο τον Βασίλη Μάτσα και Γεν. Γραμματέα τη

Γεωργία Σταύρου, ως πρώτη του εξόρμηση πραγματοποίησε μία διήμερη

εκδρομή για να τιμήσει τα μέρη εκείνα που από την ίδρυση του Γυμνασίου

(1924) τροφοδοτούσαν το Σχολείο ως το 1945 και να αναθερμάνει τις

σχέσεις με μαθητές του καιρού εκείνου, ενώ τώρα, με τα νέα δεδομένα,

το Γυμνάσιο Πωγωνιανής χρεωστεί τη συνέχεια της ύπαρξής του ακριβώς

στα μέρη αυτά. Διπλός, λοιπόν, ο λόγος. Μιλάμε για νέα δεδομένα.

Στο ταξίδι μου στην Πόλη, είχα το φίλο μου ποιητή Yuksel Pazarkaya, που είχε την καλοσύνη να με συνοδεύει παντού στα μέρη που έζησα ως μαθητής και αργότερα ως καθηγητής και να μοιράζεται μαζί μου τα συναισθήματά μου από τις επαφές. Με ακολούθησε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή, που μας μετέφερε ο οδηγός ο κ.Metin, τον οποίο  μας είχε παραχωρήσει ο ιδιοκτήτης της Έκθεσης Βιβλίου κ. Βullent Unal.  Περιοδεύσαμε τις αίθουσες τα εγαστήρια, τη βιβλιοθήκη, ανεβήκαμε στον πύργο της και από εκεί αγναντέψαμε πανοραματικά την Πόλη. Ο συνάδελφος και φίλος Διευθυντής της Σχολής Νίκος Μαυράκης, μαζί με τον πρόεδρο της Εφορείας τον κ. Πρόδρομο Φιλίππου, παλαιά μαθητή μου, μας φίλεψαν με αναμηστικά δώρα και μας κάλεσαν στο μεσημεριανό γεύμα, που προσφέρει στους μαθητές της η Σχολή.