Ο... μελωδός Καλλίστρατος Κωφόπουλος

Οφείλω βαθιά ευγνωμοσύνη στον κ. Κωφόπουλο για την μυσταγωγία που μου πρόσφεραν οι μελωδίες των Ύμνων του.

Ιδιάιτερα μνεία θα κάνω στις επιλογές που είναι μονωδίες από τον ίδιο, με εκλεκτά κομμάτια από τον Ιάκωβο Πρωτοψάλτη, Κωνσταντίνο Πρίγγο, Πέτρο Λαμπαδάριο και Ιωάννη Παλάση . Η αρρενωπή και γλυκιά φωνή του ρέει ομαλά, ήμερη και ήρεμη, και στο πρώτο κεκραγάριο του Ιακώβου Ναυπλιώτη, ένα ιλαρό εσπέριο φως εκχυνόμενο από τους οιστρήλατους ήχους του ιεροψάλτη κ. Κοφόπουλου είναι μια αγαλλίαση ψυχής και όπως προχωρεί ο δίσκος με τα τροπάρια άλλοτε ενισχυμένος από βοηθητική υποβλητική συμμετοχή, και άλλοτε με θαυμάσια ισοκρατήματα, δημιουργεί μια κατανυκτική ατμόσφαιρα, που θυμίζει ανάλογες καλές εποχές κωνσταντινουπολίτικης παράδοσης.

Αυτό δε σημαίνει ότι οι άλλοι δυο δίσκοι με ύμνους του Δωδεκαήμερου και των Χριστουγέννων δεν είναι ισάξιοι του πρώτου.

Θα ήθελα πριν κλείσω τα μάτια μου να ακροασθώ, όπως ονειρεύτηκα σε παλαιότερο άρθρο μου, μια Βυζαντινή χορωδία που να φτάνει τους 200 ιεροψάλτες, ένα βυζαντινό θρίαμβο στο Ηρώδειο, και να ακούσω για στερνή φορά τους δυο συγκλονιστικά ελληνικούς ύμνους, τον λαϊκό «Σώσον Κύριε τον λαόν σου» και τον πρωτο μας εθνικό «Τη Υπερμάχω στρατηγώ», ως επισφράγισμα.