Καταλλαγή

Ο γράφων τη στήλη αυτή δεν ανήκε ποτέ στη δεξιά, ούτε και ανήκει.Παραδοσιακά σχήματα πια. Ανήκει στον κρατούντα δήμο. Μ’ αυτό το πρίσμα έγραψε και το άρθρο του στις 4-11-2015 για τα πρότυπα σχολεία. Έτσι, προσπαθεί πάντοτε να ιδεί μακριά από εμπάθειες, μακριά από μίση, όσο του φθάνουν οι πνευματικές του δυνάμεις, τα τεκταινόμενα γύρω μας.

Μ ου είναι αδύνατο, λοιπόν, να πιστέψω πως εμφωλεύει τόσο πολιτικό μίσος σε ανθρώπους, όχι σαν εμάς κοινούς, μα καλλιτέχνες περιωπής, που τα τραγούδια τους είναι βάλσαμο για μας τους θνητούς, μου είναι αδύνατο να πιστέψω πως σε χείλη που υψιπετώς και μεγαλοφώνως εκπέμπουν κραυγή αγάπης, να εμφωλεύει στα βάθη τους άλλο τόσο πολιτική απέχθεια!

Εδώ ο κόσμος κυριολεκτικά καίγεται, οι άνθρωποι πεθαίνουν κατά χιλιάδες, η ανθρωπότητα συνταράζεται, κανένας δεν είναι πια σίγουρος για το αύριο, και σύ πικρόχολα να εκπέμπεις τα δικά σου, σε ποια περίπτωση; Σε μια δύσκολη περίπτωση που ζουν οι ελεύθεροι πολιορκημένοι, για χάρη των οποίων μια προικισμένη καλλιτέχνης είχε την έμπνευση να γλυκάνει επί τρεις ώρες τον εγκλεισμό τους, και για τρία λεπτά της ώρας πέρασε , έστω και με άγνοιά της από το Μαξίμου, αντί για ευχαριστώ που είχε και δικά σου τραγούδια, μόνο και μόνο που δε σε ρώτησε, την καταδίκασες οικτρά! Το πρόσωπο δεν το σκέφτηκες;

Τι τόσο πολιτικό μίσος, Θεέ μου;

Και ποια συγχωρητική άφεση είχε η γλυκιά όχι μόνο στη φωνή αλλά και στη ψυχή καλλιτέχνης, που αν και πικραμένη, με τα χείλη και την ψυχή της ομολόγησε: ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΡΟΝΙΟ!

Καταλλαγή Έλληνες!