Eλληνοτουρκικά

Το ιστολόγιο αυτό σπάνια ασχολείται με πολιτικά θέματα. Όμως υπάρχουν περιπτώσεις τόσο έντονες, που δεν μπορεί να τις αποφύγει. Θ’ ασχοληθώ με τους γείτονές μας, οι οποίοι αποθρασύνθηκαν τον τελευταίο καιρό.

Θα θυμήσω στους γείτονές μας πως μετά την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάνης, ο Μουσταφά Κεμάλ , ο επωνομασθείς Ατατούρκ, γυρνώντας θριαμβευτής , πέρα απ’ όλους τους νεωτερισμούς που επέβαλε στην καθυστερημένη χώρα του, άλλα εννόησε, από αυτά των σημερινών κυβερνώντων την ίδια χώρα.

Οι δυο, πρώην μεγάλοι αντίπαλοι, Βενιζέλος- Κεμάλ, δώσαν τα χέρια , και ο τελευταίος διεκήρυξε urbi et orbi "ειρήνη στη χώρα μου ειρήνη στον κόσμο».

Η φράση αυτή , πασίγνωστη στην Τουρκία, και γραμμένη και σε όλα τα ιστορικά σχολικά εγχειρίδια, σήμαινε πλέον το τέρμα κάθε επεκτατικού πολέμου και την ειρηνική διαβίωση μεταξύ γειτόνων τουλάχιστον. Και ήταν κάποτε, κάποτε!, ο Ατατούρκ ο Θεός της χώρας αυτής!

Η σημερινή Τουρκία, παρ’όλο που αναπτύχθηκε με τις αξίες αυτού του ανδρός, αγνοώντας την παρακαταθήκη του, αναθυμάται μόνον επεκτατικούς πολέμους, με φάρο την παλιά ιστορία, διεκδικώντας και καταπατώντας ξένα εδάφη και λαούς, χωρίς ανθρωπιά, σπέρνοντας αίμα και πόνο, διαιωνίζοντας το ιστορικό παρελθόν της.

Αυτό κάνει και σήμερα επεμβαίνοντας σε Συρία και Λιβύη. Και επί πλέον έρχεται να καταπατήσει και τά σύνορά μας, χερσαία και θαλάσσια, προοθώντας ως επί το πλείστον μετανάστες μουσουλμανικών κρατών.

Τούτο σημαίνει πως αγνοεί ότι ο Έλληνας έχει ζωντανή την ιστορία και ότι πρώτος εδίδαξε στον κόσμο την έννοια της ελευθερίας και «μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τμιώτερόν εστιν η πατρίας και σεμνότερον και αγιώτερον..». και ότι την ευτυχία του την ταύτησε με την λευτεριά «το εύδαιμον το ελεύθερον κρίναντες..», και τέλος ότι ότι σε μια ευνομούμενη πολιτεία ελευθερία σημαίνει σεβασμός στην ελευθερία του άλλου.

Και ίσως για αυτό αναρρωτιέμαι αν υπήρχε ποτέ στα οθωμανικά Λεξικά η λέξη ελευθερία, και μάλιστα όταν ο ελληνικός λαός πρώτος στα Βαλκάνια εξεγέρθηκε σύσσωμος για να την αποχτήσει. Ακόμα τότε οι Τούρκοι δεν είχαν γνωρίσει τι σημαίνει «αμύνεσθαι περί πάτρης».

Τη μοναδική φορά που μίλησαν στη χώρα τους για ελευθερία οι Τούρκοι, τη χρωστάνε σ΄εμάς τους Έλληνες, που τους δόθηκε η ευκαιρία με τον μοναδικό Μικρασιατικό αγώνα, ο οποίος δεν είχε καμια σχέση με τον δικό τους επεκτατισμό. Εμείς τις παλιές μας πατρίδες ζητούσαμε…