Με στοχασμό και λόγο

Κοιτώ τα σύρματα ψηλά στις ηλεκτρικές κολόνες. Μέσα εκεί το κορμί του σύρματος διαπερνά μια αόρατη τρομαχτική δύναμη. Γίνεται φώς και φωτίζει, φωτιά και καίει, ψύξη και παγώνει, ενέργεια και κινεί εργοστάσια, κινεί όλο τον κόσμο, θρέφει δισεκατομμύρια ψυχές.

Ζωοδότρα πηγή! Κι όμως, λίγο να λαθέψεις και να την αγγίξεις γυμνός, σ’ έκαμε κάρβουνο!

Να λοιπόν στο ίδιο πράγμα η τυπική μορφή του καλού και του κακού, που είναι ένα. (Καλό και κακό είναι ένα, στη δεύτερη αναβαθμίδα του φιλοσοφικού στοχασμού του Καζαντζάκη). Ανάλογα με τη χρήση. Και για να ’μαστε πιο ακριβοδίκαιοι. Ούτε καλό ούτε κακό. Αδιάφορο είναι. Από δική μας χρήση γίνεται καλό ή κακό.

Αυτό είναι το τρομαχτικό μήνυμα της Φύσης. Να υπάρχει και να δουλεύει πέρα απ’ το καλό και το κακό.

Ποια ηθική να ζητήσεις από τον κεραυνό; (Nietsche).

To ίδιο φάρμακο που σε κάνει καλά και σε σκοτώνει.

Σ’ ένα σεισμό, σε μια θεομηνία, σε μια πυρκαϊά, σ’ένα ναυάγιο, η Φύση σκοτώνει, πνίγει, καίει, αδιαφορώντας για τους ανθρώπινους σκοπούς και στόχους. Αλλά και στο ιστορικό γίγνεσθαι ο μεγάλος ιστορικός της αρχαιότητας, ο Θουκυδίδης, δίδαξε με το τρομαχτικό του νόημα ότι και οι ουράνιες Δυνάμεις σεβόμενες την απόλυτη, άνευ ορίων άνευ όρων ελευθερία του ατόμου, δεν επεμβαίνουν, όπως διδάσκει και η σύγχρονη Θεολογία (βλέπε Μάριου Μπέσγου Ανατολ. Ηθική και Δυτ. Τεχνική-θέματα φυσικής φιλοσοφίας και θρησκείας).

Και μόνο το παράδειγμα της Μικρασίας με τις χιλιάδες εκκλησιές που ή φόρεσαν ημισέλινο, ή έγιναν στάχτες και αχούρια και χιλιάδες χιλιάδων χριστιανοί Έλληνες, με των οποίων τη γλώσσα και συνδρομή κηρύχτηκε ο θεϊκός Λόγος, πέρασαν από τη ρομφαία λαού ξένου προς τον Λόγο του, ή αλλαξοπίστησαν, μας διδάσκει πως ο Πανάγαθος και Φιλάνθρωπος Θεός, ο τους δικαίους αγαπών και τους αμαρτωλούς ελεών, παρ’όλες τις επικλήσεις των ιερέων «ύψωσον κέρας χριστιανών ορθοδόξων και κατάπεμψον αυτοίς τα ελέη σου τα πλούσια», δεν βρίσκεται έξω από εμάς, αλλά μέσα μας, και από εκεί ενεργεργεί, για όσους τον πιστεύουν,(εν ημίν ο Θεός) με ανοιχτή καρδιά, και τον κλείνουν άδολα και χωρίς ανταμοιβές μέσα τους Ι

########

Από μικρό με βασάνιζε μια σκέψη, που την έλεγα τότε μα δεν την καταλάβαινα. Μήπως πίσω από το φωτεινό πρόσωπο του Θεού, κρύβεται και το σκοτεινό του;

Ένα παράδειγμα από τη Γένεση. Ποιος είναι αυτός που βοήθησε τον άνθρωπο να ανοιγώσιν οι οφθαλμοί αυτού και να γνωρίσει το καλό και το κακό, ενώ πριν ζούσε μακαρίως τη ζωώδη ζωή του;

##########

Περπατεί στην έρημο κι ο ήλιος του ρίχνει στρώματα στρώματα το φως και τον καίει.

Περπατεί στην ένυδρη γης κι ο ουρανός του ρίχνει στρώματα στρώματα το χιόνι και τον παγώνει.

Κρατούσε μια γης ολάκαιρη στα χέρια του και την εξουσίαζε. Μια φούχτα τόπος τον σκέπασε!

Ο Μέγας Καίσαρ πέθανε και γινωμένος σκόνη

Μπορεί στον τοίχο για το κρύο μια τρύπα να βουλώνει.

Ωιμέ, το χώμα που ’κανε όλη τη γης να τρέμει

Πως κλείνει μια χαραματιά να μη φυσούν οι ανέμοι

Σαίξπηρ «Άμλετ».

Κρατούσε τη ζωή μέσα του. Έσπειρε παντού γύρω του νέες ζωές, μα εκείνος δεν υπάρχει.

Έχτιζε, έχτιζε κι όλο σπίτωνε τους άλλους. Του ’χτισαν στο τέλος το δικό του, ίσο με να χωράει στις διαστάσεις του.

Μεράκια που ’χε στη ζωή του. Εκλεχτικός σε κάθε τι. Έτρεφε το πνεύμα του με ό, τι υψηλό και το κορμί του με ό,τι διαλεχτό. Το τελευταίο του ορεχτικό ένας σβώλος χώμα!

Καλοί και κακοί άνθρωποί μου. Αν ανισότητες μας χωρίσανε κι αν τίποτε δεν είχαμε κοινό στη ζωή, το τέλος όλων μας είναι ένα και κοινό για όλους, αδέρφια μου, αν όχι στη ζωή, όμως στο θάνατο αδέρφια!