Γλωσσικά ατοπήματα

Ο πλούτος μιας γλώσσας δεν διαφαίνεται μόνο απο το λεξιλόγιο μιας γλώσσας αλλά και από την ποικιλία πολλών άλλων τύπων, όπως επιθέτων, αντωνυμιών, ρημάτων κλπ. Η Νέα Ελληνική τείνει να διαγράψει τον ρηματικό τύπο του μέσου αλλά και του παθητικού αορίστου και να τον αντικαταστήσει με τον ενεργητικό. Αντιγράφω μερικά παραδείγματα. ΄-Εσκισε το χαρτί. -Ποιός το 'σκισε; - Έσκισε από τον αέρα! Άλλο: - Αρραβώνιασε ο Γιώργος. - Ποιον αρραβώνιασε, καλέ; -Δεν κατάλαβες ο ίδιος αρραβώνιασε! -Αρραβωνιάστηκε θέλεις να πεις; -Αυτό ακριβώς. Έτσι ακούμε και διαβάζομε: Θα μπορούσε να γίνει σπουδαίος καλλιτέχνης αλλά δε "στρώνει", στη θέση του, αντί δε στρώνεται (=δε στρώνει εαυτόν). -"Πότισε" το μποστάνι αντί ποτίστηκε (από βροχή ή την πηγή) - ¨"Ξεχρέωσε" ο Γάννης, αντί ξεχρεώθηκε (από μια υποχρέωση που είχε, με το να ξεπληρώσει το χρέος του . Ξεχρέωσε εαυτόν). "Δίπλωσε" η νταλίκα, αντί διπλώθηκε" (δίπλωσε εαυτήν). Κύλησε στο χορτάρι, αντί κυλίστηκε. Σε λίγο θα ακούσομε, αν δεν το ακούσαμε ήδη ότι "δρόσισε" το λαρύγγι μου, στη θέση του δροσίστηκε. -Τελικά επικράτησε το "να παράξω"! Μάλιστα κάποιος έφιασε και τον τύπο "παρήξα" για να το δικαιολογήσει. Ωραία λοιπον. Διήξα λοιπόν για να διάξω. Διεξήξα για να διεξάξω, προσήξα για να προσάξω! Θα μου πείτε : και το "να συνάξω"; " Να συνάξω δυο βιολέτες" τραγουδούσαμε στο σχολείο. Μάλιστα, αλλά εκεί έχομε τον γνήσιο λαΐκό τύπο σύναξα. Και λίγα για την αθηναϊκή προφορά. Ακούω στο μετρό κάθε μέρα τη στάση Αbελόκηποι. Όλοι ακούν τη λέξη μα κανείς δεν ενδιαφέρεται να υποδείξει πως το αμbέλι διατηρεί την προφορά του "μ", όπως και ο Ανdώνης, το μbολιάζω, το μbλέξιμα κλπ. σε αντίθεση με την καμbίνα της πλαζ και το ανdίο που δεν έχουν "μ" και "ν".