«ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ» για τη μετάφραση στην ΑΙΝΕΙΑΔΑ

Αυλικός ποιητής ήταν ο Publius Virgilius Maro (70-19 π.Χ.), αλλά δεν ήταν ο μόνος. Στην αυλή του Αυγούστου συγκαταλέγονται και άλλοι, π.χ. ο Οράτιος (65 - 8 π.Χ.), ο Βάριος και άλλοι πλην του Οβίδιου (43 π.Χ. - 18 π.Χ.), ο οποίος φαίνεται πως δεν έστερξε στις απαιτήσεις του αυτοκράτορα και του φίλου του Μαικήνα (προστάτη των ποιητών) και έτσι εξορίστηκε στους Τόμους της Μαύρης Θάλασσας, όπου και πέθανε πικραμένος. Ομως ο Βιργίλιος ένιωσε τόση ευγνωμοσύνη, προς τον αυτοκράτορα που βάλθηκε να τον υμνεί, έστω και διακριτικά. 

Στην «Αινειάδα» του ο ποιητής θέλησε να δώσει ένα εθνικό έπος στους Ρωμαίους, ανάλογο με εκείνα του Ομήρου και άλλων Ελλήνων, για την υποτιθέμενη καταγωγή τους από τους επιζήσαντες της καταστροφής της Τροίας, αλλά με πιο φιλόδοξες επιδιώξεις. Με την καταγραφή και συρραφή μύθων επιχείρησε να συνδέσει την ιστορία της κτίσεως της Ρώμης με εκείνην της πολύχρονης επικράτησης του Αυγούστου και της ειρήνευσης της Ιταλίας μέσα από απανωτούς εμφύλιους πολέμους. Στη μετάφρασή του ο φιλόλογος (φοίτησε στο Ζωγράφειο και στη μεγάλη του Γένους Σχολή στην Κωνσταντινούπολη) Κώστας Γ. Τσιλιμαντός επιδίωξε μια έμμετρη απόδοση του λατινικού κειμένου, ακολουθώντας μια γλωσσική παράδοση που ανάγεται στους Πάλλη, Εφταλιώτη κ.ά. και κορυφώνεται με τους Κακριδή - Καζαντζάκη. Ετσι ο αναγνώστης σήμερα ίσως και να παραξενευτεί συναντώντας λέξεις και φράσεις, όπως και ποιητικές λύσεις που παραπέμπουν σε παλαιότερη μορφή της ελληνικής γλώσσας. Πάντως ο ίδιος επιχειρηματολογεί, πειστικά ίσως, υπέρ της γλωσσικής του προτίμησης.

Για να μεταφράσει το κάπου 10.000 στίχων έπος ξόδεψε πολλές ώρες στα έξι χρόνια που πάλευε μαζί του. Στο τέλος παρέχει πραγματολογικά στοιχεία (Realia) και γλωσσάρι ελληνικών παλαιότερων χρήσεων.